Hoewel 70 tot 80 procent van de zwangere vrouwen in meer of mindere mate last krijgt van misselijkheid, kent de aandoening vele gradaties. In ernstige gevallen gaat het verder dan een ochtend zonder eetlust. “Het is geen beetje misselijk zijn,” vertelt een ervaringsdeskundige. “Het is braken tot je niets meer over hebt, tot je opgenomen moet worden omdat je uitgedroogd bent en geen voeding meer kunt binnenhouden.”
Hyperemesis gravidarum: meer dan misselijk
Bij de ernstige vorm, hyperemesis gravidarum (HG), gaat het om voortdurende misselijkheid en extreem braken. Vrouwen vallen soms meerdere kilo’s af in korte tijd, raken lichamelijk uitgeput en kunnen tijdelijk niet functioneren. Toch wordt deze aandoening nog vaak onderschat of niet herkend door omgeving én zorgverleners. Juist daarom is deze dag belangrijk: om bewustzijn te vergroten, voor meer begrip én betere medische ondersteuning.
Psychische impact niet te onderschatten
De fysieke klachten gaan vaak hand in hand met mentale belasting. Angst, eenzaamheid en depressieve gevoelens liggen op de loer. Sommige vrouwen durven na een zwangerschap met ernstige misselijkheid geen tweede kind meer te krijgen, uit angst opnieuw die lijdensweg te moeten doorstaan.
“De buitenwereld ziet vaak niet hoe ingrijpend het is,” aldus een woordvoerder van een patiëntenorganisatie. “Op deze dag vragen we aandacht voor betere voorlichting en zorg, en vooral voor erkenning.”
Internationale beweging voor meer onderzoek
De Internationale Dag tegen Zwangerschapsmisselijkheid is in het leven geroepen door lotgenotenorganisaties en medische experts, en wordt inmiddels in tientallen landen erkend. Naast bewustwording is er ook aandacht voor medisch onderzoek: waarom krijgt de ene vrouw hier nauwelijks last van, terwijl de ander maandenlang uitvalt?
Zorgprofessionals worden opgeroepen om signalen sneller serieus te nemen. En ook partners, werkgevers en vrienden kunnen een cruciale rol spelen in ondersteuning.