Stel je gaat naar de fysiotherapeut toe, omdat je graag behandeld wil worden aan je tennisarm. Het gesprek slaat om, want je fysiotherapeut denkt dat je geen tennisarm hebt. 48 uur later sta je buiten na een afspraak met een neuroloog. Trillend op je benen, omdat je te horen hebt gekregen dat je de ziekte van Parkinson hebt of erger.
Ik (Roy 45 jaar) maakte dit 2 jaar geleden mee. Alles wijst er nu op dat ik “maar” Parkinson heb. Je leven staat ineens op zijn kop. Is er een medicijn tegen deze ziekte, nee. En al komt er een medicijn dat Parkinson stopt, dan is de schade in mijn lichaam onomkeerbaar.
Ondanks dat, zamel ik toch geld in voor onderzoek naar deze neurologische ziekte. Omdat ik graag wil dat latere generaties niet te maken hebben met deze ziekte.
Zou je me willen helpen met het uitbannen van deze zieke of wil je meer weten over mijn verhaal kijk dan hier en doneer.